Strach Lizzie - zarówno o siebie, jak o dzieci - wzrósł o kilka poziomów. Usiadła naprzeciw męża. - Chcesz powiedzieć, że nie pamiętasz, co mi zrobiłeś nie dalej jak sześć godzin temu? Odpowiedział dopiero po chwili: - Niedokładnie. - Więc jednak pamiętasz? - Przepełniona obrzydzeniem, zaczęła się podnosić. - Nie, Lizzie, poczekaj. Nie rozumiesz. - Rzeczywiście - przyznała. - Nie rozumiem. - Nie zawsze tak do końca wiem, co się ze mną dzieje w takich chwilach. Nie to, żebym tracił świadomość, ale... umykają mi szczegóły. - Na przykład takie, że kładziesz mi rękę na szyi i... - Ale przecież przestałem. - Christopher obracał w palcach okulary. Po chwili znowu je włożył. - Dopiero jak zagroziłam ci policją. - Lizzie zrobiło się niedobrze na samą myśl. - To był atak, Christopherze. Skrzywdziłeś mnie i przestraszyłeś. - Co mam powiedzieć poza tym, że naprawdę mi http://www.audi-a5.com.pl/media/ Ash poszedł otworzyć. Miał nadzieję, że to Whit i że w końcu uda się coś ustalić. Mógłby wtedy spokojnie wyjechać z Tanner Crossing, zostawić w diabły rodzinne miasteczko i ranczo. Niestety, zamiast Whita zobaczył dziewczynę w spranych dżinsach i jaskrawoniebieskim T-shircie. Z zawiniątkiem w ramionach. Niepokojąco przypominającym niemowlę. Na podjeździe stał mocno zdezelowany samochód. Obca dziewczyna, obcy samochód. - Słucham? - Pan jest jednym z braci Tannerów? W głosie dziewczyny był taki ładunek niechęci, że Ash z miejsca musiał wykluczyć ewentualność sąsiedzkiej
Nikos stał bardzo blisko. Gdyby sięgnęła po ścierkę, musiałaby dotknąć jego torsu, a wtedy on by ją przytulił i zaczęliby się całować. Tak jak wczoraj, w gabinecie Darrena. Tak, ale wczoraj nie wiedziała, z kim ma do czynienia, nie miała pojęcia, czego ten człowiek od niej chce. Teraz wiedziała i nie miała Sprawdź całą noc. - Karmiłeś ją? - Owszem. Trzy czy cztery razy. - Zmieniałeś pieluchy? Wzdrygnął się na wspomnienie mało sympatycznego obowiązku. - Tak. - Spała choć trochę? - Chyba tak. Kiedy nie ryczała, to chyba spała. Maggie zaczęła chodzić po pokoju, poklepując Laurę po pleckach. - Cicho, kochanie - uspokajała ją. - Już wszystko dobrze. Maggie jest przy tobie.