porozmawiać z Rainie. Niech to cholera! Musi zostawić ten guzik w spokoju! Drzwi się otworzyły. Młody agent wetknął głowę do pokoju. - Prowadzą agenta Montgomery'ego do pokoju przesłuchań - oznajmił. Glenda skinęła. Agent zamknął drzwi. Wziął głęboki wdech. Potem wyprostował się i przeciągnął dłonią po garniturze. - No i co? - spytał. - Jak wyglądam? Portland, Oregon Dwunasta osiemnaście czasu zachodniego. Rainie i Kimberly siedziały obok siebie na kanapie. Z tego miejsca mogły obserwować sypialnię po prawej stronie albo kuchenkę i przestrzeń po lewej stronie. Ale nie robiły ani tego, ani tego. Nic nie robiły. Nie odzywały się do siebie. Obie po prostu gapiły się na telefon. - Dlaczego nie dzwoni? - spytała Kimberly. - Widocznie nie ma nam nic do powiedzenia. - Myślałam, że do tej pory coś powinno się już wydarzyć! Rainie zerknęła na drzwi pokoju. - Ja też - mruknęła. - Ja też. Wirginia Siedząc w pokoju przesłuchań, agent specjalny Albert Montgomery wyglądał całkiem dobrze jak na rannego. Zamiast wiecznie wygniecionego garnituru http://www.dentystawroclaw.net.pl – Trawa jakoś nie rozumie, że morderstwo jest wystarczającym powodem, żeby przestała rosnąć. Dlaczego w Portland jest nieciekawie? – Zniknął Daniel Avalon. Mieliśmy się spotkać w jego biurze dziś rano, ale sekretarka wciskała mi jedną kiepską wymówkę za drugą. W końcu skontaktowałem się z panią Avalon. Zdaje się, że jej małżonek nie wrócił wczoraj na noc. I jeszcze jedno, po drodze do Portland mijałem myśliwską chatę. Z pewnością niedawno ktoś z niej korzystał. – Myślisz, że to on jest Duncanem? – Cóż, przy odpowiedniej charakteryzacji... Do diabła, wszystko jest możliwe. – Luke westchnął. – Puściłem komunikat z jego „normalnym” rysopisem, opisem jego samochodu i chaty. To wszystko, co mogę na razie zrobić. – Jestem pewna, że wkrótce się zjawi – powiedziała obojętnie Rainie. Jej wzrok powędrował w stronę werandy. – Rainie... Kazałem Angelinie pokazać mi gablotę z bronią. Jednej sztuki brakuje. Nie
- Każdy może zdobyć fałszywe prawo jazdy. - I każdy może używać prawdziwego. Glenda, nie mamy ciała. Wiemy tylko, że dzięki synowi Abraham znajduje się teraz w jakimś eleganckim pensjonacie. Kiedy policja kupi opowieść Quincy'ego o tajemniczym sprawcy, Abraham się odnajdzie, cudem uciekając porywaczowi. Albo też Quincy w anonimowej rozmowie telefonicznej nakieruje agentów na właściwy ślad. Sprawdź dziecko, urządzali bijatyki; 2) wzbudzali w ludziach niewytłumaczalne obawy. Zawsze znajdowało się parę osób, które miały „złe przeczucia”, związane ze sprawcą. Unikały go w pracy, nie pozwalały dzieciom bawić się z nim, robiły wszystko, żeby nie przebywać z nim sam na sam; 3) dawali dowody antyspołecznego nastawienia: byli samotnikami lub celowo łamali przyjęte reguły zachowania; 4) byli słabo przystosowani społecznie; 5) lubili rzucać groźby, prawdziwe lub fałszywe; 6) brakowało im wsparcia, na przykład, pochodzili z rozbitej rodziny, mieli niewielu przyjaciół; 7) czuli się pokrzywdzeni przez życie, firmę, rodziców, kolegów, partnera; 8) żyli w silnym stresie sytuacyjnym wywołanym chociażby niedawną utratą pracy, groźbą rozwodu, śmiercią kogoś bliskiego;