dopuściła. Później ta kobieta do mnie napisała. Dała dziecku moje imię. Nagle uświadomił sobie, że chłopiec musi być zaledwie kilka miesięcy starszy od Kelly. -Andrea nie pozwoliła jej ci podziękować? - zdziwiła się Laura. -Nie byłem w odpowiednim nastroju. -Ty tak twierdziłeś, czy Andrea? - dociekała Laura. -Słucham? - Richard raczej udał niż nie zrozumiał. -Co czułeś, gdy odzyskałeś przytomność po wypadku? -Cieszyłem się, że żyję, cieszyłem się, że oni żyją. Byłem tak odurzony środkami przeciwbólowymi, że niewiele zapamiętałem z pierwszych kilku tygodni. Mijały chwile. Laura sączyła wino, Richard siedział w ciemności. Widziała zarys jego krzesła. Lampa na biurku dawała nieco światła, w którym widziała jego sylwetkę. Bose nogi skrzyżował w kostkach. Idealne stopy, pomyślała z uśmiechem. -A co czuła Andrea? -Niewiele mówiła. Ale jak miała się czuć? Jej mąż został pokiereszowany przez pociąg, gdy spieszył na ratunek innej http://www.dentystawroclaw.net.pl/media/ z uśmiechem Ellen. ROZDZIAŁ SIEDEMNASTY Julianna przeprowadziła się do Mandeville, żeby być bliżej Richarda i Kate. Wynajęła coś, co wielu nowoorleańczyków określało mianem ,,luksusowej nory’’. Mieszkanie było małe i kiepsko umeblowane, ale droższe niż inne, ponieważ znajdowało się w starej części miasta, sześć przecznic od domu Ryanów. Ta lokalizacja miała głęboki sens. Dzięki niej Julianna mogła sobie chodzić po okolicy i przesiadywać na ławeczce w parku nad jeziorem. Nikogo też nie powinno dziwić, że jeździ po uliczkach lub robi zakupy w tych samych sklepach, co Kate i Richard. Całe dnie spędzała na obserwowaniu Ryanów. Wszystko to było zadziwiająco łatwe. Kate i Richard w ogóle nie zdawali sobie sprawy z jej istnienia.
– A działo się sporo. – Naprawdę? Skoro nie mamy w tej chwili roboty, możecie mi opowiedzieć. – Ralph rozwiódł się z żoną. – Tess zaczęła od jednego ze stałych klientów. – Dostała prawo do opieki nad jeepem i kotem. – Ralph był zdruzgotany – wtrącił Blake. – Uwielbia ten samochód, a poza tym właśnie zapłacił za niego ostatnią ratę. Sprawdź jej tytuł i jakieś światełko zapaliło sięwjej oczach. – Widziałam pana w ,,Today Show’’. Czyż Matt Lauer nie jest cudowny? Luke miał ochotę parsknąć śmiechem. Proszę, co to znaczy sława. – Tak, to naprawdę fajny facet. Mój dobry kumpel. Mógłbym poprosić go o autograf dla pani. – Naprawdę? – Oczywiście. Gramy co tydzień w tenisa. Pochyliła się lekko w jego stronę. – Dobrze, poproszę Simsa, żeby z panem porozmawiał. Powinien panu pomóc. Pięć minut później, z wizytówką porucznik Arlene Larson w kieszeni, Luke stanął przed porucznikiem Simsem. – Proszę usiąść.