bardziej nie miała głowy do takich spraw - za bardzo pochłaniały ją choroby dzieci. A jednak zachowała w pamięci Robina Allbeury'ego jako przystojnego mężczyznę o dużym uroku osobistym. Zdaniem Susan, Lizzie wpadła mu w oko. Boże, tylko tego jeszcze brakowało! Uważaj, przestrzegła się w duchu. 76 W środę rano Sandra przy kuchennym telefonie w domu córki udawała, że słucha wynurzeń swojej sąsiadki Lilian West na temat zbliżającej się operacji prostaty u męża. - Lilian, muszę iść. Usłyszała ruch w dużym pokoju i domyśliła się, że to raczej konstabl Dean niż Tony idzie otworzyć drzwi; ostatnio stało się rutyną, że jej zięć tkwił z posępną miną w fotelu, pozwalając innym zajmować się domowymi sprawami. Sandra wiedziała, że to nie lenistwo, mogła teraz wyczytać z jego oczu http://www.ginekologwarszawa.org.pl/media/ Maggie zaraz da ci butlę. Nie zdążysz nawet policzyć do trzech i już będziesz jadła. - Raz, dwa, trzy - rozległo się spod poduszki. Maggie wstała i posłała poduszce pełne politowania spojrzenie. - Bardzo śmieszne. Jeszcze słowo i sam pójdziesz podgrzać butelkę. Odpowiedziało jej donośne chrapnięcie. - Ty oszuście - rzuciła ze śmiechem, idąc do drzwi. 121 Przez następne dwa tygodnie Maggie ciężko pracowała. Cały jeden weekend poświęciła na sprzątanie pawilonu dla robotników: lada dzień miało się pojawić pierwszych
tego telefonu. - Nie zamierzam przepraszać, że cię pocałowałem, bo zdaje się, że o to właśnie ci chodzi - oznajmił. - Zrobiłem to, co w tamtej chwili uznałem za stosowne. Ja też nie jestem zachwycony tym, co się zdarzyło, a mimo to nie żądam od ciebie przeprosin. Sprawdź - Czy to u niego normalne? Carrie aż się wzdrygnęła. Była tak zaabsorbowana myślą o ucieczce, że nawet o tym nie pomyślała. - Raczej tak - odparła. - Jest noc. Danny zawsze śpi o tej porze. - Jednak dzisiaj bardzo długo spał po południu. Poza tym przez cały czas nic nie jadł, a nawet nie pił. - Pochylił się nad śpiącym maleństwem, delikatnie pogłaskał Danny'ego po główce. - Nie martw się - Carrie się uśmiechnęła. Nikos zachowywał się jak troskliwy tatuś. -Na pewno sobie to odbije. - A może trzeba go obudzić? - spytał wciąż niespokojny