odpukać, ze mną także wszystko w porządku. - O Boże - jęknęła i powlokła się do łazienki. - Kto jest twoim lekarzem? - Howard Lucas - odpowiedziała słabym głosem. - Numer jest w książce. - A gdzie książka? - W kuchni... Cały dom był na nogach, dziewczynki kręciły się niespokojnie przy drzwiach sypialni w oczekiwaniu na lekarza. - Nie pamiętam, żeby aż tak kiedyś chorowała - odezwała się bardzo blada Flic. - Tylko po mango - przypomniała sobie Imogen. Flic pokiwała głową, obejmując Chloe ramieniem. - Dodałeś mango do tego jedzenia? - spytała Imogen Matthew. - Skądże znowu, przecież wiem o jej alergii. 63 Kiedy trzy kwadranse później zjawił się Howard Lucas, najgorsze już minęło. Spędził u chorej kilka minut, po czym opuścił sypialnię. - Dałem jej zastrzyk, powinien pomóc. http://www.operacje-plastyczne.net.pl I z pewnością nie chodziło tu o ciebie. Lorenzo stał w migotliwym świetle staromodnych pochodni i ruch jego głowy został odbity i powtórzony w rzucanych przez nie cieniach. Castillo zaprojektowano raczej jako twierdzę niż dom na długo, zanim książęta Montesavro zdobyli go w epoce renesansu i przybrali surowe kamienne ściany artystycznym bogactwem swojej epoki. Zamek wciąż jeszcze otaczała mroczna aura. Podobnie jak samego Lorenza. Mroczny cień otaczał wysoką sylwetkę odziedziczoną po walecznym księciu, pierwszym z ich rodu. Miał wąskie wargi, „okrutne", jak lubiły mawiać kobiety, marzące, by poczuć je na swoich ustach, najbardziej jednak przyciągały uwagę jego oczy. Niemal zbyt jasne, jak na Włocha, raczej srebrzyste niż szare i wyjątkowo przenikliwe. Doskonale utrzymane włosy były czarne i gęste, ubranie szyte na miarę, bardzo kosztowne. Nie potrzebował spadku po zmarłej babce, by stać się bogatym człowiekiem, bo był nim od dawna. Niektórzy przebąkiwali, że w zgromadzeniu takiego majątku musiały mu pomóc oszustwa i matactwa. Ale Lorenzo nie zajmował się takimi bzdurami. Pieniądze zarobił, posługując się inteligencją, właściwie inwestując we właściwym czasie i pomnażając w ten sposób wielokrotnie sumę, pozostawioną mu przez rodziców. Inaczej postępował jego zmarły kuzyn, Gino, który pozwolił, by zachłanna żona doprowadziła go do ruiny. Teraz już zachłanna wdowa, pomyślał Lorenzo bezlitośnie. Caterina właściwie nigdy nie zachowywała się jak wdowa ani przedtem jak żona. Biedny Gino tak bardzo ją kochał. Lorenzo miał poczucie winy, bo to on poznał go z Caterina i bardzo tego żałował. Miał osiemnaście lat, kiedy po raz pierwszy spotkał dwudziestodwuletnią Caterinę. Szybko uległ jej determinacji, ale poznał się na niej niemal równie szybko i natychmiast zakończył ich krótką przygodę. Był na uniwersytecie, kiedy Caterina podstępnie uwiodła dobrego i życzliwego Gina. Kiedy zobaczył ją następnym razem, nosiła na palcu pierścionek zaręczynowy, a z twarzy Gina nie schodził wyraz zachwytu. Lorenzo próbował ostrzec kuzyna, ale Gino nie słuchał, a wręcz posądził Lorenza o zazdrość. Pokłócili się po raz pierwszy. Gino zarzucił mu, że chce Caterinę dla siebie, a ona sama sprytnie zadbała, by się nie spotkali aż do dnia ślubu. Potem Lorenzo i Gino pogodzili się. Gino nigdy nie przestał uwielbiać żony, chociaż nie była mu wierna i miała wielu kochanków. - Dokąd idziesz? - spytała Caterina, kiedy odwrócił się na pięcie i zaczął od niej oddalać. Lorenzo był już po drugiej stronie holu. - Znaleźć sobie żonę. Jakąkolwiek, byle nie ciebie. - Nie pozwolę ci poślubić innej kobiety.
ciężko. - Nie mogę mówić w imieniu dziewcząt - odezwała się Sylwia - ale co do mnie, to będę ci wdzięczna, jeśli zechcesz wziąć wszystko na siebie. Oczywiście z wyjątkiem takich spraw jak wybór hymnów i czytań. - Nie kiwnę palcem bez zgody was wszystkich. Sprawdź - Przynajmniej dla psychicznego wsparcia, jeśli nawet na nic więcej się nie przydam - dodał już w progu. - W porządku. - Albo jeśli po prostu zmienisz zdanie i będziesz wolała, żebym został. - Nie zmienię. - Owinęła się ciaśniej niebieskim bawełnianym szlafrokiem, chociaż było ciepło i nikt poza Matthew jej nie widział. - W takim razie postaram się być fair wobec załogi, grać w golfa tak źle jak zawsze i nie zrażać Bianca jeszcze bardziej niż dotąd. - Zmusił się do uśmiechu. - Może nawet spróbuję trochę mniej nie lubić Loftusa i Brice'a. 125 - Tak czy inaczej baw się dobrze - powiedziała Karolina, błądząc