niego żądają, ani ile im daje. Wręczyli mu resztę w elegancki sposób, tak jakby mieli do czynienia ze staruszkiem albo kimś, kto nie zna tutejszego języka czy obowiązującej waluty. Stał potem nieruchomo przed wejściem na chłodnym, wieczornym powietrzu, gapiąc się bezmyślnie na zaparkowane samochody, korty tenisowe, kolorowe krzewy i drzewa, nie widząc ani tego wszystkiego, ani kręcących się w pobliżu ludzi. - Potrzebuje pan pomocy? - Umundurowany portier przyglądał mu się z niepokojem. W tym momencie dopiero Matthew uprzytomnił sobie, że nie ma samochodu, bo przyjechał tu z Nickiem Brice'em jego wysłużonym alfa romeo. - Taksówkę - rzekł i po chwili dodał: - Proszę. Kiedy taksówka zatrzymała się przed Aethiopią, parkowały tam już trzy samochody. Range rover i wóz policyjny stały na podjeździe, auto Sylwii zaś zajmowało nieprzepisowo miejsce na ulicy, z jednym kołem na chodniku. Na widok znajomego czerwonego peugeota serce Matthew ścisnęło się z żalu. 135 - Pomóc ci, koleś? - spytał kierowca, szturchając go łokciem. http://www.stomatologkrakow.net.pl uratować macochę i siebie. W jakiś dziwny sposób czuła, że ojciec pomoże jej i pokieruje jej działaniem. Tempera czuła prawie, jak stoi teraz obok niej. Kiedy lady Rothley zeszła na dół, a ona czekała, aż usłyszy, że powóz odjeżdża, nagle spostrzegła, że się modli, i to w sposób, w jaki nigdy tego nie robiła. — Pomóż mi, papo, proszę, nie pozwól, bym popełniła błąd. Wskaż mi, gdzie jest ukryty obraz. Ponieważ bardzo kochała „Madonnę w kościele”, zdawało jej się, że jest w stanie wyczuć to niezwykłe promieniowanie, jakie z obrazu emanuje ku niej, i natychmiast odgadnąć, gdzie go ukryto. Ale nie była pewna 132
Kocham cię. Wiem, że to wariactwo, ale kocham cię i wyjdę za ciebie. - Boisz się, że będę żałował? Zapytaj mnie o to za pięćdziesiąt lat. Jestem pewny, że będę ubolewał jedynie nad tym, że nie poznałem cię wcześniej. - Wsunął jej pierścionek na palec. Sprawdź Matthew jednak nagle poczuł, że musi wyjść z domu, więc ofiarował się, że je przyniesie. Kiedy wrócił, okazało się, że dzwonił Ethan. Zostawił wiadomość: chyba bierze go grypa, więc zaraz się kładzie i niech Matthew już do niego nie dzwoni. - Może mnie oświecisz - spytał Kat po naradzie roboczej o dziewiątej w poniedziałek - co ja ci takiego posłałem? Zmieszała się lekko. - Obłędny koszyk pyszności. Pokręcił przecząco głową. - To nie ja. - Jak to? Ten cudowny kosz pełen różnych przysmaków nie jest od ciebie? - Niestety nie, a szkoda. - Szli obok siebie w stronę schodów. -