Odprowadził ją do drzwi, zobaczył, że jej teka stoi już w pogotowiu, oparta o ścianę. - Na pewno nie masz nic przeciwko temu, że trochę tu zabawię? - Nigdy nie mówię tego, czego nie myślę. - Coś takiego nie przyszłoby mi do głowy. Była już za progiem, ale zawróciła. - Idziesz do biura? Bo po tym, co ci powiedział Biance.. - Sam nie wiem. To zależy, jak szybko znajdę sobie dobrego prawnika. - Uśmiechnął się do niej. - Spadaj już, Kat. Połamania nóg! Flic obudziła się na polowym łóżku, ale widząc, że Imogen jeszcze śpi, nadal leżała nieruchomo. Głowa wciąż ją bolała. Za to umysł funkcjonował już lepiej. Nie idą dziś do szkoły. Ani ona, ani Imo. Chloe niech idzie - chyba zresztą już poszła, bo zegarek na nocnym stoliku wskazywał ósmą trzydzieści. Pewnie Groosi zdecydowała, że pozwoli im spać. Ciekawe, czy stary John już przyszedł? Ostrożnie, po cichutku wysunęła się z łóżka. http://www.tenfizjoterapeuta.info.pl/media/ Miała na sobie starą koszulkę, jedną z tych, które wydawca jej ojca wypuścił na rynek w ramach promocji na rok przed pierwszym wylewem Waltersa. Gdy Richard wyraził zgodę (wbrew sobie samemu) na zilustrowanie dziecięcej książeczki o krowie imieniem Astrid, zarobił na tym więcej pieniędzy niż przez te wszystkie lata, kiedy usiłował tworzyć tak zwane wartościowe dzieła. Pierwsza książeczka dała początek całej serii. Razem z koszulkami, bluzami i kubkami ukazały się w sklepach dzbanki, maselniczki i tacki z Astrid, a potem wszystkie te akcesoria wydawcy dostosowywali do kolejnych tomików. Kiedy stało się jasne, że Richard nigdy nie odzyska pełnej sprawności w sparaliżowanej prawej stronie ciała, przynajmniej na tyle, by móc kontynuować pracę zawodową, podpisano z nim umowę, na mocy której dokooptowano nowego
- Przepraszam - powiedziała, wchodząc do kuchni, gdzie Matthew zdążył już znaleźć kubki i kawę. - Niestety, nie odziedziczyłam mocnej głowy po tatusiu, powinnam o tym pamiętać... - W tym momencie poczuła zapach kawy i znów musiała wybiec. Matthew zerknął na zegarek - dochodziła jedenasta. Przemknęło Sprawdź - Ty zawsze tylko myślisz - zrzędziła Imogen. - Zamknij się, Imo, chyba mam nowy plan. - Byle dobry. Pomysł był tak prosty, że Flic nie mogła zrozumieć, czemu wcześniej na to nie wpadła. No cóż, w końcu to, co najprostsze, zawsze okazuje się najlepsze, najbardziej niezawodne. 112 - Chyba jest dobry. - No to mów - ponagliła ją Imogen. - Tyle że wszystko spadnie głównie na ciebie. Przypadnie ci najważniejsza rola, prawdziwy popis gry. - Przynajmniej obie wiemy, że jestem w tym dobra. - Imogen grywała główne role w szkolnych przedstawieniach, na długo zanim